Moje dziecko

Szczegóły
Odsłony: 8660

PRAWA DZIECKA

Dekalog dla rodziców dekalog

  • Nie upokarzaj dziecka, bo ono - tak jak ty - ma silne poczucie godności.
  • Staraj się nie stosować takich metod, których sam w dzieciństwie nie akceptowałeś.
  • Pozwalaj dziecku dokonywać wyboru najczęściej jak możesz.
  • Jeżeli zachowałeś się wobec dziecka niewłaściwie, przeproś go i wytłumacz się.
  • Nie bój się utraty autorytetu, dziecko i tak wie kiedy popełniasz błędy.
  • Nigdy nie mów źle o dziecku, w szczególności w obecności innych osób.
  • Nie mów: „zrobisz to, bo ja tak chcę!” — jeżeli musisz czegoś zabronić, zawsze to uzasadnij.
  • Jeśli wydajesz polecenia dziecku, staraj się nie stać nad nim i mówić „z góry swego autorytetu”.
  • Nie musisz być za wszelką cenę konsekwentny, nie musisz być w zgodzie z innym dorosłym (rodzicem) przeciwko dziecku, jeżeli wiesz, że on nie miał racji.
  • Gdy nie wiesz jak postąpić, pomyśl jak ty poczułbyś się będąc dzieckiem.
  • Staraj się być czasem adwokatem własnego dziecka.

LIST DO RODZICÓW - Janusz Korczak (lista próśb Twojego dziecka) 

  1. Nie psuj mnie, dając mi wszystko, o co poproszę. Czasami wystawiam cię na próbę, sprawdzam.
  2. Nie obawiaj się postępować wobec mnie twardo i zdecydowanie. Daje mi to poczucie bezpieczeństwa.
  3. Nie postępuj tak, abym czuł się młodszy niż jestem. To prawda, że zachowuję się głupio, żeby udowodnić, że jestem duży.
  4. Nie karć mnie w obecności innych. Najbardziej mnie przekonujesz, gdy mówisz do mnie spokojnie i dyskretnie.
  5. Nie ochraniaj mnie przed konsekwencjami tego co zrobiłem.
  6. Nie przejmuj się zbytnio moimi małymi dolegliwościami. Pomyśl jednak, czy nie staram się za ich pomocą przyciągnąć twojej uwagi i zainteresowania.
  7. Nie dawaj mi pochopnych obietnic, bo czuję się zawiedziony, gdy później ich nie dotrzymujesz. Postaraj się abym nie wątpił w prawdziwość twych słów.
  8. Nie zmieniaj zasad swojego postępowania w zależności od układów. Czuję się wtedy zagubiony i tracę wiarę w ciebie. Przestaję ci ufać.
  9. Nie zbywaj mnie gdy stawiam ci pytania. Tak bardzo potrzebuję rozmowy z tobą.
  10. Nie sugeruj, że jesteś doskonała(y) i nieomylna(y). Przeżywam wstrząs, widząc, że nie jesteś taka(i)
  11. Nie zabraniaj mi eksperymentowania i popełniania błędów. Bez tego nie mogę się rozwijać. Pozwól mi na upadki abym umiał się podnosić i iść dalej.
  12. Nie zapominaj jak szybko dorastam. Jest ci pewnie trudno dotrzymać mi kroku, ale proszę - postaraj się. To dla mnie ważne.


Mamo... Tato...

Nie zostawiaj mnie samego, kiedy się boję –
Posiedź przy mnie wieczorem.
Nie mów: "bo ja tak chcę" - wytłumacz mi, dlaczego.
Pozwól mi nie jeść tego, czego nie lubię.
Odpowiadaj na moje pytania.
Uszanuj moje tajemnice.
Pozwól mi wybierać przyjaciół i zapraszać ich do domu.
Pozwól mi urządzić pokój tak jak chcę.
Przytulaj mnie często.
Nie trzymaj się sztywno wszystkich reguł –
Pozwól mi czasem na coś szczególnego.
Pozwól mi uczyć się w moim własnym tempie.
Pozwól mi popełniać błędy, pomyłki.
Przyznaj, że i ja mam czasem prawo do złości i gniewu.
Nie karz mnie zbyt surowo.
Nie wyładowuj na mnie swojej złości.
Ty także miej odwagę przyznać się do błędu.
Przepraszaj mnie, jeśli zrobisz coś złego.
Nie wciągaj mnie w sprawy dorosłych.
Pozwól mi wybrać własną drogę.
Pozwól mi być sobą.

Szanuj mnie, żebym szanował innych.
Wybaczaj, żebym umiał wybaczać.
Słuchaj, żebym umiał słuchać.
Nie bij, żebym nie bił.
Nie poniżaj, żebym nie poniżał.
Rozmawiaj ze mną, żebym umiał rozmawiać.
Nie wyśmiewaj, nie obrażaj, nie lekceważ.
Kochaj mnie, żebym umiał kochać - uczę się życia ... od ciebie.

PRAWA DZIECKA

Po raz pierwszy prawa dzieci ujęto w Deklaracji Genewskiej w 1924 r., natomiast pełny ich zbiór został zapisany w Konwencji o Prawach Dziecka przygotowanej przez Organizację Narodów Zjednoczonych w 1989 r. Prawa zawarte w Konwencji można podzielić na:

Prawa osobiste - to te, które przysługują każdemu człowiekowi dlatego właśnie, że jest człowiekiem. Nikt ich ludziom nie daje i nikt ich nie może odebrać.

Prawa socjalne - to prawa, które są wynikiem umowy między obywatelem a państwem.

Prawa polityczne - pełne prawa polityczne przysługują po ukończeniu 18 lat, jednak Konwencja przyznaje dzieciom prawo do stowarzyszania się w organizacjach i klubach.

W Konwencji nie zapomniano o prawach specjalnych:dla dzieci należących do mniejszości narodowych - mają one prawo do uczenia się ojczystego języka, religii, własnej kultury. dla dzieci sprawnych inaczej istnieje prawo do szczególnej opieki lekarskiej i możliwie najlepszych warunków życia i nauki. dla sierot istnieje prawo do innej, zastępczej rodziny lub opieki państwa. dla dzieci, którym zdarzyło się popełnić przestępstwo istnieje prawo łagodniejszego traktowania niż dorosłych przestępców.

PRAWO DO ŻYCIA I ROZWOJU

Prawo do życia jest najbardziej podstawowym prawem każdego człowieka. Nikt nikogo nie może życia pozbawić. Państwo musi zadbać o to, żeby ludzie czuli się bezpiecznie. Państwo ma także obowiązek zapewnić jak najlepszy rozwój dzieci. Prawo do rozwoju nie oznacza jedynie rozwoju fizycznego ale też psychiczny, intelektualny. Państwo musi zadbać o odpowiednią ilość szkół i zagwarantować możliwość zdobycia wykształcenia każdemu.

PRAWO DO WYCHOWANIA W RODZINIE

Dziecka nie wolno rodzicom zabrać. W Polsce tylko sąd może zadecydować o odebraniu dziecka rodzicom - dzieje się tak w wyjątkowych sytuacjach, kiedy rodzice nie chcą lub nie mogą opiekować się dzieckiem; źle je traktują, nie interesują się jego potrzebami, nie leczą gdy jest chore, głodzą. Takim zaniedbanym dzieckiem ma obowiązek zaopiekować się państwo.

PRAWO DO NAZWISKA

W Polsce każdy ma prawo do nazwiska i obywatelstwa. Każde dziecko po urodzeniu musi być zarejestrowane w Urzędzie Stanu Cywilnego. Nazwisko, imię, obywatelstwo oraz pochodzenie są elementami tożsamości człowieka, która jest chroniona przez prawo.

PRAWO DO SWOBODY MYŚLI, SUMIENIA I WYZNANIA

Człowiek ma pełne prawo wyboru co chce myśleć i w kogo chce wierzyć. Każdy ma prawo do szacunku dla swego światopoglądu - nikogo z powodu jego sposobu myślenia czy wyznawanej religii nie wolno prześladować, poniżać ani wyśmiewać jego poglądów lub obrzędów.

PRAWO DO PRYWATNOŚCI

Prywatne jest wszystko to, co jest osobiste, zarówno rzeczy, mieszkanie, jak również sprawy prywatne i rodzinne. Prawo do prywatności oznacza, że nikomu nie wolno bez szczególnie uzasadnionych powodów (precyzyjnie przewidzianych w przepisach prawnych) wkraczać w nasze życie i sprawy osobiste.

PRAWO DO TAJEMNICY KORESPONDENCJI

Prawo to oznacza, że każdy człowiek (oczywiście dziecko też) może decydować o tym kto przeczyta jego list, pamiętnik czy wiersz. Dorośli mogą zwrócić się do sądu, jeżeli ktoś naruszy to prawo - dzieci podlegają władzy rodzicielskiej więc w ich imieniu mogą wystąpić rodzice.

PRAWO DO NAUKI

W Polsce szkoła podstawowa jest dla wszystkich obowiązkowa i bezpłatna. Prawo do nauki oznacza, że każdy powinien mieć możliwość uczenia się tak długo jak chce i pozwalają mu na to jego zdolności i zainteresowania. Państwo ma obowiązek utrzymywać odpowiednią ilość szkół podstawowych a także tak dużo szkół średnich, żeby każdy kto chce i ma wystarczające umiejętności, mógł uczyć się w odpowiedniej dla siebie szkole średniej. Państwo powinno też zapewnić pomoc finansową uczniom w trudnej sytuacji materialnej, powinno też dbać o to, by dzieci ucząc się rozwijały swoją osobowość, uczyły się szacunku i tolerancji dla innych ludzi różnych kultur i religii, różnych ras i kolorów skóry. Państwo ma także obowiązek zadbać o dostęp każdego dziecka do informacji, czyli wiedzy różnych ludzi, różnie myślących, wiedzy o odkryciach naukowych i zjawiskach - co wpływa na kształtowanie poglądów i postaw. Prawo do informacji oznacza też, że państwo ma obowiązek informować wszystkich o działaniach i decyzjach jakie podejmuje.

PRAWO DO ŻYCIA BEZ PRZEMOCY

Znęcanie się nad dziećmi jest karane. Prawo zezwala na łagodne karcenie jedynie przez rodziców. Nie wolno też znęcać się psychicznie, to znaczy systematycznie dokuczać dziecku, poniżać go, wyśmiewać lub obrażać. Karana jest również przemoc seksualna.

PRAWO DO STOWARZYSZANIA SIĘ

W Polsce wszystkie dzieci mogą należeć do różnych organizacji młodzieżowych, którymi kierują dorośli np. harcerstwo - jeżeli nie mają skończonych 16 lat potrzebna jest zgoda rodziców. Konwencja o Prawach Dziecka mówi, że dzieci mają prawo stowarzyszać się wyłącznie w celach pokojowych. Ważna dla każdego ucznia jest możliwość działania w samorządzie szkolnym. Ustawa o Systemie Oświaty art.55 pkt 5 mówi: "Samorząd może przedstawiać radzie szkoły lub placówki, radzie pedagogicznej oraz dyrektorowi wnioski i opinie we wszystkich sprawach szkoły lub placówki, w szczególności dotyczących realizacji podstawowych praw uczniów, takich jak:

  1. prawo do zapoznawania się z programem nauczania (...)
  2. prawo do jawnej i umotywowanej oceny postępów w nauce i zachowaniu
  3. prawo do organizacji życia szkolnego (...)
  4. prawo do redagowania i wydawania gazety szkolnej
  5. prawo do organizowania działalności kulturalnej, sportowej (...)
  6. prawo do wyboru nauczyciela-opiekuna samorządu.

ZASADA POSZANOWANIA GODNOŚCI

Nie można mówić o prawie do godności, gdyż godność po prostu mamy i nikt nie może nam jej dać lub odebrać. Każdy człowiek ma wrodzone poczucie dumy, honoru osobistego - nikt nie lubi być źle traktowany, poniżany, wyśmiewany czy w jakikolwiek sposób obrażany. Każdy człowiek ma prawo do ochrony przed poniżającym i okrutnym traktowaniem, które narusza jego poczucie godności.

ZASADA RÓWNOŚCI

Ludzie nie rodzą się lepsi lub gorsi, jako ludzie są równi - co nie znaczy jednakowi. Dlatego podobnie jak w przypadku godności nie mówimy o prawie do równości. Kiedy mowa jest o równym traktowaniu przez prawo to chodzi o jednakowe prawa dla ludzi niezależnie od tego czy są bogaci czy biedni, czarni czy biali, mężczyźni czy kobiety. Prawo do równego traktowania (przez prawo) nie oznacza, że wszyscy muszą mieć takie same uprawnienia. Są sytuacje gdy niektórym ludziom przysługują prawa specjalne, np. ludziom niepełnosprawnym. Uprawnienia te służą wyrównywaniu szans dla tych, którym z różnych względów trudniej jest żyć. Świadomość własnych praw, możliwości i ograniczeń, oraz norm regulujących zachowania ma bardzo duże znaczenie dla społecznego rozwoju dziecka. Uczenie przestrzegania praw innych ludzi i radzenia sobie w sytuacji naruszania praw własnych jest elementem przygotowania do życia w demokratycznym społeczeństwie. Nie będzie rzeczą naganną, jeżeli dzieci nauczą się wymagać od dorosłych respektowania swoich praw, praw przysługujących każdemu człowiekowi, nawet temu małemu.

Działania szkoły: Szkoła z Prawami Dziecka

BEZPIECZEŃSTWO W SIECI

 Dzieci w wirtualnej sieci (opracowanie: Zofia Błońska) 

 

pdf Cyberprzemoc - gdzie szukać pomocy?

 Bezpieczeństwo dzieci on line  

Szanowni Państwo,
w związku z niepokojącymi doniesieniami dotyczącymi pojawiających się zagrożeń w Internecie zwracamy się z apelem o zwrócenie szczególnej uwagi na informacje zamieszczone poniżej.

Gry komputerowe:

• to bardzo popularna forma rozrywki dla dzieci i młodzieży. 60% dzieci w wieku 4-14 lat używa komputera do grania, a 94% nastolatków w wieku 12-17 lat gra w gry wideo;
• mogą wspierać rozwój poznawczy, emocjonalny i społeczny dzieci. Wpływają pozytywnie na: spostrzegawczość, reakcje na bodźce, zdolności przestrzenne, procesy myślowe oraz koncentrację uwagi. Poprawiają refleks i koordynację wzrokowo-ruchową oraz ćwiczą umiejętność współdziałania w grupie.

Nadmierne granie może:
• przyczyniać się do problemów z koncentracją uwagi przez dłuższy czas;
• powodować zaniedbywanie nauki, aktywności fizycznej, kontaktów z rodziną i kolegami;
• prowadzić do rezygnacji z innych zainteresowań, a nawet zaniedbywania czynności takich, jak jedzenie czy sen;
• w skrajnych przypadkach doprowadzić nawet do uzależnienia.

Gry zawierające agresję i brutalną przemoc:
• powodują wzrost poziomu agresji u dzieci,
• uczą wrogich zachowań wobec innych ludzi oraz tego, że jedynym sposobem na rozwiązywanie problemów jest używanie siły.

System PEGI:
• w naszym kraju wiele gier komputerowych oznaczonych jest wg systemu PEGI (Pan-European Game Information).
Jest to ogólnoeuropejski system klasyfikacji gier stworzony przez producentów gier w celu udzielenia rodzicom w Europie pomocy w podejmowaniu świadomych decyzji o zakupie gier komputerowych;
• Symbole PEGI znajdują się na opakowaniu gry. Wskazują one następujące kategorie wiekowe: 3, 7, 12, 16 i 18 lat, nadane zgodnie z zawartością gry i poziomem rozwoju młodego użytkownika;
• Na stronie internetowej www.pegi.info można sprawdzić klasyfikację gry i jej kategorię wiekową oraz oznaczenia informujące o potencjalnie szkodliwych treściach występujących w grze, takich jak przemoc, wulgaryzmy czy hazard.
Przed zakupem gry warto zapoznać się z jej klasyfikacją, aby podjąć przemyślaną decyzję.

Media donoszą o nowej grze, która pojawiła się w Internecie i zagraża życiu dzieci oraz nastolatków. Z doniesień mediów wynika, że gra jest bardzo popularna i wzbudza zainteresowanie młodych internautów. Psychologowie ostrzegają, że szczególnie narażone na udział w grze są osoby o niskiej samoocenie i poczuciu własnej wartości.
Z informacji uzyskanych przez Ministerstwo Edukacji Narodowej wynika,
że aktualnie Prokurator Okręgowy w Szczecinie prowadzi śledztwo w sprawie usiłowania doprowadzenia trójki małoletnich do targnięcia się na własne życie pod wpływem wspomnianej gry.

Rodzicu, bądź czujny:
• nie wszystko, co pojawia się w Internecie, chociaż modne, jest bezpieczne i rozsądne. Monitorujcie Państwo w co grają i na jakie strony wchodzą Wasze dzieci;
• rozmawiaj z dzieckiem, omów jego aktywność w Internecie, dopytaj o ewentualne problemy, z jakimi być może się boryka;
• zwracaj uwagę na zachowanie dziecka w ostatnim czasie – jego ogólne samopoczucie, poziom zmęczenia, rodzaj filmów i muzyki jakiej słucha;
• pamiętaj, że masz możliwość założenia filtrów ochrony rodzicielskiej, aby uchronić dziecko przed szkodliwymi treściami.

Zasady zachowania bezpieczeństwa w korzystaniu z gier komputerowych:

• Określ zasady dotyczące czasu, jaki twoje dziecko może przeznaczać na gry komputerowe.
• Zadbaj o to, aby dziecko nie grało codziennie, ale też nie rób tradycji z tej formy spędzania czasu. Jeśli ustalisz, że w waszym domu gra się w określone dni, np. w piątki i niedziele, dziecko przez cały tydzień będzie żyło oczekiwaniem na włączenie komputera.
• Zainteresuj się, w co gra twoje dziecko i czy gra jest dla niego odpowiednia. Porozmawiaj z dzieckiem o grach, z których korzysta, sprawdź, czego może się z nich nauczyć.
• Zanim kupisz swojemu dziecku grę, upewnij się, że jest odpowiednia do jego wieku. Może ci w tym pomóc system oceny gier PEGI.
• Zwróć uwagę, czy w zachowaniu twojego dziecka nie pojawiają się sygnały uzależnienia od komputera.
• Upewnij się, że Twoje dziecko z powodu grania nie zaniedbuje obowiązków domowych i szkolnych.
• Sprawdź, czy gra jest pozbawiona mikropłatności.
• Pamiętaj, że istnieją minigry, które nie wymagają instalacji, a zawierają treści nieodpowiednie dla dzieci.
• Zwróć uwagę na to, czy w grze można kontaktować się z innymi graczami. Jeśli tak – sprawdź, czy znajomości, jakie zawiera twoje dziecko, są bezpieczne. Kontakt z innymi użytkownikami może być potencjalnym źródłem niebezpiecznych sytuacji i podejmowania ryzykownych zachowań.

Gdzie można uzyskać pomoc:

• 800 100 100, bezpłatną i anonimowa pomoc dla dorosłych (rodziców, nauczycieli, pedagogów).
• 800 121212, pomoc dla dzieci i młodzieży, możliwość porozmawiania o problemach, (Telefon Zaufania dla Dzieci i Młodzieży Rzecznika Praw Dziecka).

Przydatne linki do stron z informacjami i aplikacjami:

http://fdds.pl/oferta/kontrola-rodzicielska/
http://wiadomosci.onet.pl/kraj/chron-dziecko-w-sieci-rozpoczyna-sie-ogolnopolska-kampania-na-rzecz-ochrony-dzieci/xz3eh88
http://fdn.pl/podstawowe-informacje-dla-rodzicow?cat1=445&cat2=674&cat3=
http://www.pegi.info/pl/index/
https://sieciaki.pl/ 

Dyżurnet.pl - Rodzicu, od ciebie zależy bezpieczeństwo twojego dziecka

Najnowsze badania przeprowadzone przez NASK Nastolatki 3.0 wskazują, że prawie 60% młodych ludzi spotkało się w sieci ze zjawiskiem poniżania i ośmieszania. Wielu takich sytuacji dałoby się uniknąć gdyby rodzice w porę ostrzegli dzieci przed konsekwencjami podejmowania ryzykownych zachowań w Internecie.

Ostrzegajmy przed cyberprzemocą!

Ze wspomnianych badań wynika, że najbardziej popularną aktywnością nastolatków na profilach w portalach społecznościowych jest zamieszczanie własnych zdjęć i filmów. Deklaruje ją aż 79,3% badanych. Część z tych materiałów służy później rówieśnikom do poniżania i ośmieszania kolegów i koleżanek. Aż 58,1% nastolatków deklaruje, że spotkała się z takim zjawiskiem w stosunku do swoich znajomych. Natomiast rozpowszechnianie kompromitujących materiałów na temat swoich kolegów zauważyło 33,3% badanych.

Tym ważniejsze wydaje się ostrzeganie nastoletnich dzieci przed zbyt pochopnym tworzeniem, a tym bardziej umieszczaniem własnego wizerunku w Internecie szczególnie w kontekście, który może być odebrany jako seksualny. Takie materiały mogą być bowiem użyte przeciwko nim przez rówieśników, ale także ściągnięte i dalej dystrybuowane przez pedofili.

Dlatego warto aby rodzice uczyli swoje dorastające dzieci, jakie własne zdjęcia i filmy bezpiecznie publikować w Internecie. Ta świadomość może być niezwykle cenna dla młodzieży i ochronić je przed cyberprzemocą.

Rozmawiajmy, aby dzieci nam ufały!

Innym bardzo niebezpiecznym zjawiskiem są ryzykowne zachowania nastolatków będące konsekwencją działań w sieci. Z badań NASK wynika, że 23,1% badanej młodzieży spotkało się z osobą dorosłą poznaną w Internecie! A 61,4% z nich nie poinformowało o tym fakcie rodziców. Część, co prawda, uprzedzało o tym chociaż znajomych, ale aż 28,9% nie dało znać o tym fakcie nikomu.

Wynika z tego, że nie wszystkie nastolatki zdają sobie sprawę z możliwych, niebezpiecznych konsekwencji takich spotkań, stawiając się w pozycji potencjalnej ofiary napaści seksualnej, która może być dodatkowo nagrana i umieszczona w sieci.

We wrześniu 2016 roku zespół Dyżurnet.pl rozpoczął kampanię społeczną Możesz pomóc - reaguj, zgłoś!. Ma ona zwrócić uwagę użytkowników Internetu na znaczenie odpowiedniego reagowania na pojawiające się w sieci materiały przedstawiające seksualne wykorzystywanie nieletnich lub  prezentujące wizerunki dzieci w kontekście seksualnym.

Więcej o kampanii Możesz pomóc - reaguj, zgłoś!

Zobacz spot kampanii

www.akademia.nask.pl

Przeglądarka BeSt

BeSt to bezpłatna przeglądarka bezpiecznych stron internetowych dla dzieci w wieku od 3 do 10 lat.
 BeSt-przeglądarka dla dzieci - funkcje programu:

  • Skuteczna ochrona dziecka podczas korzystania z Internetu
  • Setki przyjaznych i bezpiecznych serwisów dla dzieci 3+
  • Blokada dostępu do stron spoza katalogu BeSt, serwisu www.sieciaki.pl Fundacji Dzieci Niczyje
  • Nawigacja przyjazna dzieciom
  • Łatwa instalacja programu

Program pełni funkcję kontroli rodzicielskiej w Internecie.

Dzięki zastosowaniu przeglądarki BeSt rodzice mogą wspólnie z dziećmi odkrywać uroki Internetu lub zapewnić im bezpieczne, samodzielne korzystanie z sieci. Program udostępnia kilkaset bezpiecznych stron internetowych dla dzieci. Ponadto blokuje dostęp do stron spoza katalogu Sieciakowego BeSt, który prowadzony jest przez Fundację Dzieci Niczyje od 2005 roku w ramach serwisu www.sieciaki.pl.

Zapraszamy na stronę best.fdn.pl

Koordynatorzy: Grażyna Kulejewska, Katarzyna Sordyl, Karolina Walaszczyk-Szkutnik


CYBERPRZEMOC

Większość dzieci ma w domu komputer, wiele ma w kieszeni komórkę. Wszystkie mają dostęp do Internetu: w domu, w szkole, u kolegi lub w kafejce. Dzięki sieci mają dostęp do informacji, mogą rozmawiać i grać z innymi, siedząc przed monitorem komputera. Ale Internet to także zagrożenia, które będą tym mniej szkodliwe, im lepiej zostaną poznane przez rodziców.

Dobre rady dla rodziców

  1. ROZMAWIAJ ZE SWOIM DZIECKIEM.

  2. NIE KARZ DZIECKA ZA BŁĘDY, O KTÓRYCH CI MÓWI.

  3. POROZUMIEWAJ SIĘ Z RODZICAMI KOLEGÓW I KOLEŻANEK TWOJEGO DZIECKA.

  4. NAUCZ SWOJE DZIECKO, ŻE MOŻE ZAWSZE POWIEDZIEĆ CI O SWOICH KŁOPOTACH.

  5. WYCHOWUJ DO SIECI.

  6. UCZ SWOJE DZIECKO ZASAD BEZPIECZEŃSTWA.

  7. SURFUJ PO SIECI ZE SWOIM DZIECKIEM.

  8. POZNAWAJ SIEĆ ZE SWOIM DZIECKIEM , BAW SIĘ NIĄ.

  9. NIE BÓJ SIĘ PRZYZNAWAĆ DO NIEWIEDZY.

  10. POKAZUJ DZIECKU WARTOŚCIOWE MIEJSCA W SIECI.

  11. USTAL Z DZIECKIEM ZASADY KORZYSTANIA Z INTERNETU.

  12. USTAW KOMPUTER WE WSPÓLNEJ CZĘŚCI MIESZKANIA.

  13. WSPOMAGAJ SIĘ PROGRAMAMI FILTRUJĄCYMI.

  14. SRAWDZAJ KLASYFIKACJĘ GIER KOMPUTEROWYCH I VIDEO W SYSTEMIE PEGI.

  15. ZAWIADAMIAJ POLICJĘ O PRZESTĘPSTWACH, A ADMINISTRATORÓW O NIEWŁAŚCIWYCH ZACHOWANIACH.

  16.  JEŚLI TWOJE DZIECKO PADŁO OFIARĄ PRZESTĘPSTWA PRZEZ INTERENT, NICZEGO NIE KASUJ Z KOMPUTERA. 

Linki do ważnych i przydatnych stron

www.saferinternet.pl/ — oficjalna strona realizowanego w Polsce przez Konsorcjum FDN i NASK programu Komisji Europejskiej "Safer Internet". Na serwisie znajdują się aktualne wiadomości związane z tematyką programu, artykuły prasowe oraz raporty dotyczące badań.

www.dbi.pl/ — serwis poświecony obchodom Dnia Bezpiecznego Internetu, którego ideą jest propagowanie działań na rzecz bezpiecznego korzystania dzieci i młodzieży z Internetu. Na stronie znajdują się materiały z poprzednich obchodów, materiały pomagające w organizacji imprez, informacje o konkursach, baza szkół, które przyłączyły się do obchodów.

www.dyzurnet.pl/ — serwis Dyżurnet.pl anonim. przyjmuje zgłoszenia o nielegalnych treściach w Internecie.

www.helpline.org.pl/ — projekt helpline.org.pl ma na celu pomoc dzieciom i młodzieży w sytuacjach zagrożenia bezpieczeństwa w Internecie. Jeśli dziecko spotkało w Sieci coś nieprzyjemnego i nie wiesz jak mu pomóc - wejdź na stronę projektu.

www.kidprotect.pl/ — strona Fundacji Kidprotect.pl, zajmującą się zapobieganiem patologiom społecznym (w szczególności przestępczości seksualnej) oraz pomocą dotkniętym patologiami społecznymi.

www.dzieckokrzywdzone.pl/ — portal wiedzy o problemie krzywdzenia dzieci.

www.bezpiecznyinternet.org

www.sieciaki.pl

www.bezpiecznemedia.pl

www.stoppedofilom.pl

www.dzieckowsieci.pl

www.f-secure.pl

www.microsoft.com/poland/security 

10 porad dla rodziców, dotyczących bezpiecznego korzystania z internetu

  1. Odkrywaj Internet razem z dzieckiem. Bądź pierwszą osobą, która zapozna dziecko z Internetem. Odkrywajcie wspólnie jego zasoby. Spróbujcie znaleźć strony, które mogą zainteresować Wasze pociechy, a następnie zróbcie listę przyjaznych im stron (pomocny będzie edukacyjny serwis internetowy –www.sieciaki.pl/).
  2. Naucz dziecko podstawowych zasad bezpieczeństwa w Internecie. Uczul dziecko na niebezpieczeństwa związane z nawiązywaniem nowych znajomości w Internecie. Podkreśl, że nie można ufać osobom poznanym w Sieci, ani też wierzyć we wszystko co o sobie mówią. Ostrzeż dziecko przed ludźmi, którzy mogą chcieć zrobić im krzywdę.
  3. Rozmawiaj z dziećmi o ryzyku umawiania się na spotkania z osobami poznanymi w Sieci. Dorośli powinni zrozumieć, że dzięki Internetowi dzieci mogą nawiązywać przyjaźnie. Jednakże spotykanie się z nieznajomymi poznanymi w Sieci może okazać się bardzo niebezpieczne. Dzieci muszą mieć świadomość, że mogą spotykać się z nieznajomymi wyłącznie wraz z dorosłych.
  4. Naucz swoje dziecko ostrożności przy podawaniu swoich prywatnych danych. Dostęp do wielu stron internetowych przeznaczonych dla najmłodszych wymaga podania prywatnych danych. Ważne jest, aby dziecko wiedziało, że podając takie informacje, zawsze musi zapytać o zgodę swoich rodziców. Dziecko powinno zdawać sobie sprawę z niebezpieczeństw, jakie może przynieść podanie swoich danych osobowych. Ustal z nim, żeby nigdy nie podawało przypadkowym osobom swojego adresu i numeru telefonu.
  5. Naucz dziecko krytycznego podejścia do informacji przeczytanych w Sieci. Wiele dzieci używa Internetu w celu rozwinięcia swoich zainteresowań i rozszerzenia wiedzy potrzebnej w szkole. Mali internauci powinni być jednak świadomi, że nie wszystkie znalezione w Sieci informacje są wiarygodne. Naucz dziecko, że trzeba weryfikować znalezione w Internecie treści, korzystając z innych dostępnych źródeł (encyklopedie, książki, słowniki).
  6. Bądź wyrozumiały dla swojego dziecka. Często zdarza się, że dzieci przypadkowo znajdują się na stronach adresowanych do dorosłych. Bywa, że w obawie przed karą, boją się do tego przyznać. Ważne jest, żeby dziecko Ci ufało i mówiło o tego typu sytuacjach; by wiedziało, że zawsze kiedy poczuje się niezręcznie, coś je zawstydzi lub przestraszy, może się do Ciebie zwrócić.
  7. Zgłaszaj nielegalne i szkodliwe treści. Wszyscy musimy wziąć odpowiedzialność za niewłaściwe czy nielegalne treści w Internecie. Nasze działania w tym względzie pomogą likwidować np. zjawisko pornografii dziecięcej szerzące się przy użyciu stron internetowych, chatów, e-maila itp. Nielegalne treści można zgłaszać na policję lub do współpracującego z nią punktu kontaktowego ds. zwalczania nielegalnych treści w Internecie – Hotline’u (www.dyzurnet.pl/).
  8. Zapoznaj dziecko z NETYKIETĄ – Kodeksem Dobrego Zachowania w Internecie. Przypominaj dzieciom o zasadach dobrego wychowania. W każdej dziedzinie naszego życia, podobnie więc w Internecie obowiązują takie reguły: powinno się być miłym, używać odpowiedniego słownictwa itp. (zasady Netykiety znajdziesz w serwisie oraz na stroniewww.sieciaki.pl/).
  9. Poznaj sposoby korzystania z Internetu przez Twoje dziecko. Przyglądnij się jak Twoje dziecko korzysta z Internetu, jakie strony lubi oglądać i jak zachowuje się w Sieci. Staraj się poznać znajomych, z którymi dziecko koresponduje za pośrednictwem Internetu. Ustalcie zasady korzystania z Sieci.
  10. Pamiętaj, że pozytywne strony Internetu przeważają nad negatywnymi. Internet jest doskonałym źródłem wiedzy, jak również dostarczycielem rozrywki. Pozwól swojemu dziecku w świadomy i bezpieczny sposób w pełni korzystać z oferowanego przez Sieć bogactwa.

 

Jak interweniować?

Jeśli Ty lub ktoś inny (szczególnie dziecko) zetknęło się z pornografią z udziałem małoletnich, koniecznie odwiedź stronę www.dyzurnet.pl - to hotline, który przyjmuje i reaguje na zgłoszenia, dotyczące występowania w Internecie treści nielegalnych (pornografia dziecięca, treści rasistowskie i ksenofobiczne).

Jeśli masz podejrzenie, że zostało złamane prawo, to pod żadnym pozorem nie działaj na własną rękę, tylko jak najszybciej powiadom policję (tel.: 997 lub 112 albo www.policja.pl/). Nie usuwaj dowodów przestępstwa – nawet jeśli będzie to wulgarny lub nieprzyjemny list, bądź inny plik.

Jeśli sprawa wymaga przesłuchania dziecka, domagaj się możliwości skorzystania z tzw. niebieskiego pokoju (więcej informacji o procedurach związanych z udziałem dziecka w postępowaniu karnym można znaleźć na stronach Fundacji Dzieci Niczyje – www.fdn.pl/).

Jeśli stwierdzisz przypadek włamania lub próby włamania do swojego komputera, jesteś nękany spamem przesyłanym za pośrednictwem polskich serwerów lub atakami hackerów, zgłoś się do zespołu CERT Polska - www.cert.pl/

Jeśli masz wątpliwości jak zaregować na informacje o kłopotach dziecka związanych z Internetem lub komputerem (zagrożenia, uzależniene) - skontaktuj się z helpline.org.pl - doświadczony zespół wesprze Cię w tej sytuacji i poradzi, jak postąpić.

WOKÓŁ AUTYZMU

Światowy Dzień Autyzmu

Światowy Dzień Świadomości Autyzmu (ang. World Autism Awareness Day, WAAD) – święto obchodzone corocznie 2 kwietnia z inicjatywy Kataru w osobie Jej Wysokości Mozah, małżonki emira Hamada ibn Chalifa as-Sani, popartej przez Zgromadzenie Ogólne ONZ rezolucją z 18 grudnia 2007 (A/RES/62/139) i opublikowaną 21 stycznia 2008 roku.
Obchody Dnia mają na celu podnoszenie świadomości społecznej na temat dziecięcego autyzmu. Wizja i inicjatywy Jej Wysokości pomogły w realizacji praw dzieci niepełnosprawnych i ich społeczności, zarówno w państwach arabskich, jak i na całym świecie.
Obchody Dnia są również okazją do globalnego politycznego zaangażowania i bardziej efektywnej współpracy międzynarodowej w tej dziedzinie. Podstawowe założenia obejmują zwiększenie potencjału zaspokajania szczególnych potrzeb osób dotkniętych autyzmem, umożliwienie rozwijania indywidualnych talentów oraz poprawę dostępu do usług opiekuńczych i pomocowych dla społeczności osób dotkniętych autyzmem.
W swoim przesłaniu z 2 kwietnia 2012 sekretarz generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych podkreślił, że:

Coroczne obchody Światowego Dnia Wiedzy na temat Autyzmu mają zachęcić do podejmowania takich działań
i zwrócić uwagę na niedopuszczalną dyskryminację, nadużycia i izolację,
jakich doświadczają ludzie dotknięci autyzmem i ich najbliżsi.
Jak podkreśla Konwencja Praw Osób Niepełnosprawnych, osoby z autyzmem są równe
wobec prawa i przysługują im wszystkie prawa człowieka i podstawowe wolności.

Dzień

2 kwietnia

Kraje

 ONZ

Typ święta

międzynarodowe

Inne nazwy

Światowy Dzień Wiedzy na temat Autyzmu

Podobne święta

Autystyczny Dzień Dumy,
Europejski Tydzień Autyzmu,
Europejskie Dni Autyzmu

Apel

Oto 10 rzeczy, które każde dziecko z autyzmem chciałoby, aby otaczający go świat wiedział:

  1. Mam autyzm. Mój autyzm jest tylko jednym aspektem mojego charakteru.
  2. Moje postrzeganie świata jest zniekształcone. Moje zmysły nie działają spójnie– mój wzrok, słuch, zapach, smak, dotyk – w nieprawidłowy sposób odbierają informacje.
  3. To nieprawda że nie chcę wykonywać wielu rzeczy, tylko „nie mogę zrobić” (nie jestem w stanie). Ogromnym wyzwaniem dla mnie jest słuchanie, mówienie oraz opanowanie słów - nie potrafię zrozumieć wielu poleceń, wskazań.
  4. Myślę w oparciu o materiał konkretny.  Język tłumaczę dosłownie. Nie rozumiem, kiedy mówisz „schować głowę w piasek” co oznacza ”stchórzyć”.
  5. Mam ograniczone słownictwo. Trudno nieraz jest mi powiedzieć, czego chcę, kiedy nie znam słów, które opisałyby moje emocje.
  6. Reaguję na obraz, dlatego warto pokazać mi,  jak coś mam zrobić. I nieraz trzeba ten pokaz powtarzać.
  7. Warto zobaczyć to, co potrafię zrobić. Warto szukać moich mocnych stron.
  8. W kontaktach z otoczeniem - nie wiem jak zacząć rozmowę i zabawę. Potrzebuję pomocy.
  9. Często wpadam w złość.  To świadczy o tym, że mój umysł jest przeciążony.
  10. Pragnę miłości bezwarunkowej. Bez twojego wsparcia moje szanse na sukces i niezależność w dorosłym życiu są niewielkie.

Fakty i mity nt. autyzmu

   

2 kwietnia

ŚWIATOWY DZIEŃ WIEDZY NA TEMAT AUTYZMU

FAKTY I MITY NA TEMAT AUTYZMU
(na podstawie opracowania Fundacji SYNAPSIS)

MIT

FAKT

Autyzm jest nowym zaburzeniem.

Autyzm został opisany po raz pierwszy przez Leo Kannera w 1943 roku. Opisy dzieci z charakterystycznymi dla autyzmu objawami pojawiły się w literaturze już pod koniec XVIII wieku.

Autyzm dotyka tylko dzieci.

Dla celów diagnostycznych pierwsze objawy powinny wystąpić przed ukończeniem przez dziecko 3 roku życia.

Z autyzmu się nie wyrasta!

Dzieci z autyzmem stają się dorosłymi z autyzmem!

Zdarza się jednak, że w wypadku bardzo subtelnych objawów autyzm diagnozowany jest dopiero u nastolatków, a nawet u osób dorosłych. 

Osoby z autyzmem wyglądają inaczej.

Wygląd osób z autyzmem nie różni się od wyglądu innych osób. Autyzm jest „ukrytą" niepełnosprawnością. Nie zawsze jesteśmy w stanie od razu powiedzieć, że ktoś na nią cierpi.

Pierwsze niepokojące objawy pojawiają się u dzieci pomiędzy 2 a 3 rokiem życia.

Badania wskazują, że rodzice dzieci z autyzmem dostrzegali pierwsze niepokojące objawy jeszcze przed ukończeniem przez dziecko 1 roku życia, a czasem nawet w wieku 6 miesięcy!

„To jest ADHD, a nie autyzm."

U 35% -50% dzieci z ADHD występują również zaburzenia spektrum autyzmu. A aż 60%-80% dzieci z Zespołem Aspergera ma również ADHD.

Wszyscy ludzie cierpiący na autyzm wymagają stałej opieki.

Część osób z autyzmem dobrze radzi sobie w życiu, ma pracę zakłada rodziny. Ale są też takie, które będą wymagały ciągłej opieki do końca życia.

Dzieci z autyzmem powinny się uczyć w szkołach specjalnych.

Każde dziecko z autyzmem jest inne i wymaga innej edukacji. Część dzieci chodzi do szkół masowych, część do integracyjnych, a część do specjalnych. Są także dzieci, które uczą się w klasach dla dzieci z autyzmem.

To co jest skuteczne u jednej osoby z autyzmem, jest skuteczne u innych.

Mimo, że wiele osób z autyzmem zmaga się z podobnymi problemami, to każda z nich odczuwa je w inny sposób i może wymagać innego wsparcia i odmiennie prowadzonej terapii.

Niemówiące osoby z autyzmem nie mogą się porozumiewać..

Niemówiące osoby z autyzmem mogą korzystać z alternatywnych i wspomagających metod komunikowania się (AAC), takich jak np. piktogramy, PECS, Makaton

Ponieważ na autyzm nie ma lekarstwa, to osobom z autyzmem właściwie nie można pomóc.

To prawda, że nie ma tabletki, która leczy autyzm. Ale tak, jak w przypadku osoby niewidomej pomocna może być biała laska, czy pies –przewodnik, tak w przypadku osoby z autyzmem najważniejszym „narzędziem terapeutycznym" jest drugi człowiek – jego życzliwość i zrozumienie.

Osoby z autyzmem celowo unikają kontaktu wzrokowego.

Dla niektórych osób z ASD kontakt wzrokowy jest bardzo trudny, a czasami fizycznie bolesny.

 

WSKAZANIA PRZYDATNE W KONTAKTACH
Z OSOBAMI Z AUTYZMEM

Wśród osób z autyzmem są ludzie, którzy stosunkowo dobrze funkcjonują – kończą zwykłe szkoły, robią maturę, studiują, szukają pracy.

Warto pamiętać o następujących zaleceniach w kontaktach:

  • Przestrzegaj form grzecznościowych i zwracaj się do takiej osoby słowami: "proszę pani", "proszę pana", nawet jeśli ona sama przechodzi z tobą na "ty".
  • Staraj się mówić prostym językiem, unikając metafor, dwuznaczności i ironii. Pamiętaj, że osoba z autyzmem ma trudność ze zrozumieniem komunikatów, które nie są jasne i jednoznaczne.
  • Możesz poprosić ją o powtórzenie komunikatu, jeśli nie jesteś pewien, czy osoba z autyzmem prawidłowo zrozumiała coś, co mówiłeś.
  • Jeśli to możliwe, w rozmowie posługuj się także zdjęciami, rysunkami albo piktogramami, które będą ilustrowały twoje słowa. Osoba z autyzmem dużo lepiej rozumie i zapamiętuje to, co widzi, niż to, co słyszy.
  • Nie zakładaj, że osoba z autyzmem cię nie słucha i nie słyszy tego, co do niej mówisz, nawet jeśli ona nie odpowiada na twoje pytanie. Zawsze w rozmowie zwracaj się bezpośrednio do niej, a nie do osoby, która jej towarzyszy.
  • To, że osoba z autyzmem nie patrzy na ciebie, nie znaczy, że cię lekceważy. Jeśli chcesz jej coś powiedzieć, nie rezygnuj tylko z tego powodu.
  • Osoba z autyzmem dużo lepiej sobie radzi, gdy ma przygotowany plan działania – jeśli to możliwe, rób dla niej harmonogramy, tabele z zadaniami do odhaczenia oraz spisy zadań do wykonania, na których będzie mogła zaznaczać wykonane już czynności.
  • Pamiętaj, że osoba z autyzmem lepiej funkcjonuje w środowisku, które dobrze zna. Nie wprowadzaj więc żadnych zmian w jej otoczeniu, jeśli to nie jest absolutnie konieczne.

Opracowano na podst. www.inaczejmowiac.pl